جوان آنلاین: ماراتن فینال را این‌بار فولاد سیرجان برد تا‌حسرت هت‌تریک قهرمانی به دل شهداب بماند.
درست مانند یک شاهکار هنری بود؛ چه کشمکشی که در طول پنج ست برای ۴ هزار تماشاگر حاضر در سالن فدراسیون والیبال به نمایش گذاشته شد و چه لحظه‌ای که عطایی و یارانش در میان شادی بی‌پایان هواداران سیرجانی برای بالا بردن جام قهرمانی فولاد سیرجان ایرانیان روی سکو رفتند.
اشک و لبخند
کامبک ناکام در نخستین فینال کار شهداب را در بازی دوم سخت‌تر کرده بود، اما رؤیای تندروان و شاگردانش هت‌تریک قهرمانی بود و با همین هدف وارد میدان شدند و ست نخست را هم به سود خود خاتمه دادند. ولی فولاد هم قصد نداشت تا یک فینال دیگر را هم با حسرت قهرمانی به پایان ببرد. شاگردان عطایی برای جبران فینال سال گذشته، یک فصل تمام جنگیده بودند و با کسب ۶۰ امتیاز از ۲۱ برد به عنوان صدرنشین راهی مرحله حذفی شده و بعد از آن نیز به هیچ حریفی تاپای فینال باج نداده بودند. حساسیت بازی، دو تیم را بر آن داشته بود که با انجام خطای کمتر، به زدن سرویس‌های پرشی، موجی و هدفدار روی آورند، اما دفاع قابل توجه موسوی اجازه نداد شهداب برتری ست اول را در ست دوم و سوم تکرار کند و این‌بار نوبت به کامبک شاگردان عطایی بود. ولی تندروان و یارانش هم قصد کوتاه آمدن نداشتند و این را با برتری در ست چهارم یک‌بار دیگر نشان دادند. با این شرایط، اما مرد اول نیمکت فولاد بار دیگر تکنیک بازی نخست را اجرا کرد و با یک تعویض طلایی باعث شد تا باز هم در ست پنجم ورق به سود نماینده سیرجان برگردد. با این تفاوت که برخلاف فینال نخست، این بار برتری در ست پنجم به معنای قهرمانی فولاد سیرجان بود و پایان کار برای مدافع عنوان قهرمانی. شهدابی که اگرچه توانست دو ست باخته را جبران کند، اما باز هم در ست پایانی ناکام ماند تا به عنوان نایب‌قهرمانی در لیگ بسنده کند، آن هم در شرایطی که چشمان هواداران یزدی گریان و لب‌های تماشاگران سیرجانی خندان بود.
فولاد سیرجان که در سال ۱۳۹۸ بعد از سال‌ها دوباره در لیگ برتر حضور یافت، یک سال بعد (سال ۹۹) موفق به کسب مقام قهرمانی شد. موفقیتی که شنبه شب بعد از دو سال وقفه، بار دیگر تکرار شد تا شهداب، مدافع عنوان قهرمانی که سال گذشته جام را به خانه برده بود، این بار به نایب قهرمانی اکتفا کند.
قهرمان زیر ۲۰ سال و سری آ
پوریا حسین‌خانزاده، دریافت‌کننده قدرتی فولاد سیرجان بی‌شک پدیده امسال بود که نخستین قهرمانی خود را قبل از ۲۰ سالگی تجربه کرد. او که تنها ۱۹ سال سن دارد، سه سالی است که در سطح اول والیبال کشور توپ می‌زند و بعد از تجربه دو فینال بزرگ، موفقیت قابل توجهی را با عطایی تجربه کرد تا استعدادیاب‌های سری آ روی او زوم کنند.
ستاره ۳۷ ساله
ستاره بلامنازع فینال دوم بی‌شک سیدمحمد موسوی بود که در سن ۳۷ سالگی موفق به خواباندن مچ جوانان شد و در پایان ماراتن فینال چندین عنوان را همزمان از آن خود کرد. او نه تنها امتیازآورترین بازیکن دور برگشت فینال نیز لقب گرفت که به عنوان بهترین سرعتی‌زن و همچنین ارزشمندترین بازیکن (MVP) نیز انتخاب شد. این در حالی بود که اعضای تیم رؤیایی لیگ را بازیکنانی باتجربه تشکیل می‌دادند. با وجود این پسر دزفولی فولاد توانست بالاتر از پوریا حسین خانزاده قدرتی زن فولاد سیرجان برترین بازیکن مسابقات شود و ثابت کند که سن تنها یک عدد است. محمد موسوی آخرین بار سال ۹۶ به همراه بانک سرمایه بود که جام قهرمانی را بالای سر برد، اما حالا بعد از هفت، هشت سال، تعداد قهرمانی‌های او به عدد ۱۲ رسید تا رکوردی دست نیافتنی شود. درخشش موسوی در فینال و این دوره از رقابت‌های لیگ برتر می‌توانست پیامی خوب برای تیم ملی باشد، اما او با وجود آنکه تأکید داشت «بازی فینال و بازی ضربدری بازی است که شما باید با سرتان توپ بگیرید، باید زمین بخورید، باید زخم شوید، باید از جان و دل مایه بگذارید و مثل بازی‌های دوره مقدماتی نیست»، به نحوی مبهم از عدم حضورش در تیم ملی گفت.
پایان شکست‌ناپذیری فینالیست
محمدرضا تندروان سرانجام بعد از سال‌ها، طعم باخت در فینال را هم چشید. سرمربی شهداب یزد که تجربه حضور با بانک سرمایه، فولاد سیرجان ایرانیان و شهداب یزد را در فینال رقابت‌های لیگ برتر والیبال ایران به عنوان سرمربی در کارنامه دارد، همواره با کسب عنوان قهرمانی به کار خود در فینال پایان داده بود، اما بهروز عطایی رکورد مربی فینال‌ها را شکست تا تندروان هم تلخی قبول شکست در فینال را مزه‌مزه کند. مزه‌ای که فصل گذشته عطایی مقابل تندروان در فینال لیگ چشیده بود، ولی این‌بار جای مربیان برنده و بازنده عوض شد و این عطایی بود که با فولادسیرجان ایرانیان قهرمانی را جشن گرفت، آن‌هم در شرایطی که تندروان با حسرت به جام از دست رفته می‌نگریست.
قهرمانی تلخ
شهروز همایونفرمنش علاوه بر کسب عنوان قهرمانی با فولادسیرجان ایرانیان، به عنوان بهترین دریافت‌کننده لیگ برتر مردان نیز انتخاب شد تا شادی‌هایش تکمیل شود و شبی فوق‌العاده را تجربه کند، اما این شادی دوام زیادی نداشت و ساعتی بعد از کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر والیبال بود که خبر فوت پدر، قهرمانی را به کام همایونفرمنش تلخ و او را داغدار کرد. ضایعه غم‌انگیز و دردناکی که تحریریه روزنامه «جوان» آن را به بهترین دریافت‌کننده لیگ تسلیت می‌گوید.
جامی با ۱۱ سال تأخیر
شادی را می‌شد به وضوح در چشمان عطایی دید. این نخستین جام او بعد از گذشت ۱۱ سال بود. سرمربی سابق تیم‌ملی والیبال ایران آخرین بار سال ۹۱ بود که طعم شیرین قهرمانی را چشیده بود. بعد از آن، اما هرگز موفق به تکرار این موفقیت نشد، آن‌هم در شرایطی که چندباری تا نیمه‌نهایی و حتی پای فینال هم رفت، اما هر بار به دلیل نداشتن یک ستاره و برگ برنده، دستش از رسیدن به جام قهرمانی کوتاه مانده بود. این بار، اما او ستاره‌هایی را که باید داشت و توانست با اتکا به آن‌ها بعد از ۱۱ سال بار دیگر به عنوان قهرمانی در لیگ‌برتر والیبال مردان ایران دست یابد و با طلسم شکنی برای سومین بار طعم شیرین قهرمانی را بچشد.
پدیده لیگ و فینال
اگرچه در پایان سی‌وهفتمین دوره مسابقات والیبال قهرمانی باشگاه‌های برتر مردان ایران عرشیان به‌نژاد، پاسور شهرداری ارومیه به عنوان پدیده این فصل معرفی شد، ولی بدون شک از درخشش ایلشن داوود پور هم نمی‌توان به سادگی گذشت. پاسور ۲۱ ساله شهداب که در نخستین بازی فینال و وقتی که تیمش ۲ بر صفر عقب بود وارد میدان شد و در ست سوم غوغا به‌پا کرد.
